Masaka
Door: Jeannet
Blijf op de hoogte en volg Jeannet
10 Mei 2017 | Congo, Democratische Republiek v, Muyenga
Lieve allemaal,
Ik ben nu in Masaka, weer in de bewoonde wereld. Zo voelt het wel tenminste. In Lodonga was geen tv, geen krant en geen Wifi. Het lijkt dan of de grote wereld er niet is. In Lodonga leef je in een kleine, afgesloten, eigen wereld.
En toch is die grote wereld dan ook weer heel dichtbij. De hongersnood in Arika is hier wel degelijk. Omdat er vorig jaar te weinig regen is gevallen is er in het noorden van Oeganda voedseltekort. Ook in Lodonga zijn er gezinnen waar maar 1 of 2 keer per dag gegeten wordt. Gelukkig is het nu mango-tijd en de mango's liggen overal voor het oprapen. Dit is voor veel kinderen een goede aanvulling op de maaltijd.
De regentijd is nu net begonnen en de mensen willen maar één ding; regen, regen, regen.....
Ook is er een vluchtelingenprobleem. Lodonga ligt vlak bij de grens met Zuid Soedan en alleen al in het disctrict Jumbee (zo groot als een provincie in Ned) verblijven 270.000 vluchtelingen. Samen met de omringende districten worden hier zo'n 700.000 mensen opgevangen en de stroom gaat maar door. Een kamp is vol en een volgend kamp wordt geopend.
In het hostel waar ik logeerde verbleven ook allerlei teams van diverse hulporganisaties; Rode Kruis, UNHCR, organsaties voor water, sanitair, onderwijs etc. Het lijkt een wereld op zich.
Ik heb weer een mooie tijd gehad in Lodonga. In mijn eerste berichtje schreef ik " alsof ik maar een maand ben weggeweest....".
Het voelde allemaal zo vertrouwd en goed om terug te zijn. Maar er was ook een lichte teleurstelling; was er de afgelopen maanden wel iets gedaan? Hoe vaak was er gelezen?. De kleurpotloden waren nauwelijks gebruikt en de puzzels zaten nog allemaal compleet in de dozen.....
Waren mijn verwachtingen te hoog? Wilde ik te veel?
Toch gebeurt er volgens Chantal echt wel wat; ChoNU is in het weekend open voor kinderen en er wordt wel degelijk gelezen. Voor Afrikaanse begrippen gaat het echt goed.
Ik moest dus mijn doelen en verwachtingen bijstellen. Dat kon ik gelukkig en toen was ook het plezier en de energie weer terug en heb ik samen met Florence weer hele mooie weken gehad.
In het weekend ben ik via Kampala in Masaka aangekomen. Hier heb ik nog een paar leuke, rustige dagen met Chantal. We hebben een project van haar bezocht en gisteren hebben we gefietst tussen de zebra's.
Vandaag nog een rustig dagje en morgen weer terug naar Entebbe en naar huis. Ook hier kijk ik weer naar uit; het is weer mooi geweest!
Liefs Jeannet
Ik ben nu in Masaka, weer in de bewoonde wereld. Zo voelt het wel tenminste. In Lodonga was geen tv, geen krant en geen Wifi. Het lijkt dan of de grote wereld er niet is. In Lodonga leef je in een kleine, afgesloten, eigen wereld.
En toch is die grote wereld dan ook weer heel dichtbij. De hongersnood in Arika is hier wel degelijk. Omdat er vorig jaar te weinig regen is gevallen is er in het noorden van Oeganda voedseltekort. Ook in Lodonga zijn er gezinnen waar maar 1 of 2 keer per dag gegeten wordt. Gelukkig is het nu mango-tijd en de mango's liggen overal voor het oprapen. Dit is voor veel kinderen een goede aanvulling op de maaltijd.
De regentijd is nu net begonnen en de mensen willen maar één ding; regen, regen, regen.....
Ook is er een vluchtelingenprobleem. Lodonga ligt vlak bij de grens met Zuid Soedan en alleen al in het disctrict Jumbee (zo groot als een provincie in Ned) verblijven 270.000 vluchtelingen. Samen met de omringende districten worden hier zo'n 700.000 mensen opgevangen en de stroom gaat maar door. Een kamp is vol en een volgend kamp wordt geopend.
In het hostel waar ik logeerde verbleven ook allerlei teams van diverse hulporganisaties; Rode Kruis, UNHCR, organsaties voor water, sanitair, onderwijs etc. Het lijkt een wereld op zich.
Ik heb weer een mooie tijd gehad in Lodonga. In mijn eerste berichtje schreef ik " alsof ik maar een maand ben weggeweest....".
Het voelde allemaal zo vertrouwd en goed om terug te zijn. Maar er was ook een lichte teleurstelling; was er de afgelopen maanden wel iets gedaan? Hoe vaak was er gelezen?. De kleurpotloden waren nauwelijks gebruikt en de puzzels zaten nog allemaal compleet in de dozen.....
Waren mijn verwachtingen te hoog? Wilde ik te veel?
Toch gebeurt er volgens Chantal echt wel wat; ChoNU is in het weekend open voor kinderen en er wordt wel degelijk gelezen. Voor Afrikaanse begrippen gaat het echt goed.
Ik moest dus mijn doelen en verwachtingen bijstellen. Dat kon ik gelukkig en toen was ook het plezier en de energie weer terug en heb ik samen met Florence weer hele mooie weken gehad.
In het weekend ben ik via Kampala in Masaka aangekomen. Hier heb ik nog een paar leuke, rustige dagen met Chantal. We hebben een project van haar bezocht en gisteren hebben we gefietst tussen de zebra's.
Vandaag nog een rustig dagje en morgen weer terug naar Entebbe en naar huis. Ook hier kijk ik weer naar uit; het is weer mooi geweest!
Liefs Jeannet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
