Namaste

Drie weken geleden was ik bijna gearriveerd en nu zit ik met een lekkere kop koffie in een koffietentje in Thamel; over een uur gaat de taxi naar het vliegveld.
Vanmorgen ben ik nog naar Swayambunath geweest, de tempel die ik op mijn eerste dag ook bezocht heb en nadat ik daarna door de stad weer terug liep kon ik de afgelopen weken goed overdenken.

De afgelopen week heb ik heerlijk gereisd; ik heb het Meer van Pokhara gezien, groten bezocht, zelfs twee keer gezegend door een Hindi priester (compleet met rode stip op mijn voorhoofd) en de zonsopgang van de Annapura te zien (jammer dat het nevelig was). Maar vooral ook lekker gewandeld, gegeten en uitgerust. Daarna nog 3 dagen naar het nationaal park Chitwan, waar ik neushoorns van dichtbij zag, in de jungle gelopen heb, een jeep safarie heb gedaan en in een kano tussen de krokodillen heb gevaren.....Super leuke dagen.
Helaas heb ik vana de Himalaya weinig gezien; slechts op twee momenten was het helder zodat ik in de verte besneeuwde toppen kon zien. Katmandu is niet zo magisch als ik had gehoopt; eigenlijk is het maar een stoffige, vieze, chaotische stad met veel te veel bussen en motors, daardoor veel smog. Veel (arme) mensen en veel toeristen en daardoor veel verkopers (die toch aardig zijn).
Ik heb heel wat gezien van het land en met mensen gepraat maar of ik ze nu beter begrijp? Nee, ik krijg er moeilijk hoogte van. Somszijn ze open en heb je een leuk gesprek; een volgend moment zijnde kortaf of werd ik genegeerd.....
Het is een bijzonder land met een bijzondere cultuur. Maar ik vind het bijzonder om hier geweest te zijn.

Gisterenmiddag ben ik weer aangekomen in Kathmandu en heb ik nog een biertje gedronken met Femke (een collega vrijwilliger). Van haar hoorde ik dat er de afgelopen week wel iets veranderd is op het project. Zo zijn de drie gedragsmatig moeilijke jongens verdeeld over meerdere groepen zodat het voor ‘mijn’ groepje nu beter wordt. Misschien heeft het geholpen dat ik dit bij verschillende mensen bij de staf heb aangegeven; in elk geval is er nu tijd voor alle kinderen. Hierdoor heb ik wel het gevoel dat ik toch iets heb kunnen bijdragen......