Mis ninos especiales

Hoi allemaal,
Ik ben nu een week in Peru en nu de mist uit mijn hoofd en het gerommel uit mijn maag is gaat het geweldig. Wat heb ik een fantastisch project!!
Ik heb nu 4 dagen gewerkt en heb mijn draai helemaal gevonden. Eigenlijk ben ik hier, net als thuis, ambulant begeleider.
Er zijn 4 kinderen met Down en een meisje met een lichamelijke beperking en ik ben nu bij alle kinderen 2 keer thuis geweest.

Bij één meisje, Tatiana, ga ik naar school. Zij gaat naar een gewone school, een stukje buiten het dorp. Daar zit ze in een klasje met 6 kinderen en een hele leuke juf die haar g raag wil helpen, maar niet weet hoe. Ze werd dan ook helemaal gelukkig toen ik vertelde wat ik in Nederland doe en dat ik materiaal had en haar wilde helpen. Dat gaat heel leuk; terwijl zij met de klas dingen doet werk ik met Tatiana en zij ziet zo wat ze met haar kan doen. Ik heb haar de schrijfmethode gegeven die op de Lelie wordt gebruikt en ga ook allerlei opdrachtjes maken om met haar te leren tellen.
Vanmorgen vertelde de juf dat er in de ´jardin´(kleuterklas) ook een ´nina speciaal´was en of ik daar ook eens wilde helpen. Hier ga ik volgende week nu ook een keer naar toe. Fantastisch toch!
Het schooltje ligt ongeveer een uur lopen ( omhoog) en alleen de wandeling er naar toe is al prachtig. Als ik na afloop weer terug loop ga ik ergens op een grote steen zitten, eet mijn meegenomen mandarijnen op en geniet van de prachtige omgeving. De mensen zijn soms een beetje argwanend maar als ik ´goedemorgen´zeg, groeten ze vriendelijk terug; v anmorgen was er zelfs een vrouw die me vroeg waar ik naar toe ging en wat ik ging doen.
Volgende week ga ik ook nog bij een ander meisje op school helpen.
Bij de andere kinderen werk ik thuis. Meestal zitten broertjes, zusjes en moeder (of oma) er dan met een haakwerkje of breiwerkje gezellig bij.
Ik oefen met de kinderen dan de woordjes van de methode en daarnaast doen we een spelletje of een kleurplaat of zoiets en een uur is dan zo om.

Ik maak mijn eigen dagprogramma en dat is super, want als er iets bijzonders in het dorp te doen is ( en dat gebeurt nogal eens want ze houden hier erg van feesten) kan ik dat ook mooi meemaken.
Vanmorgen toen ik in het centrum van Celendin kwam bleek er opeens een grote optocht van alle schoolkinderen/studenten hier in Celendin; met muziek, dansen en vooral veel kleuren. Het leek wel carnaval.
Ook de komende dagen is er veel te doen. Een festival met dans, ballet en muziek uit Peru, maar ook uit Chili geloof ik. Ik ga dan ook niet op stap dit weekend (even geen bus meer....) en ga lekker genieten van alles wat er te zien en te doen is op straat.

Het is nu bijna één uur ´s middags en ik stop nu want om 1 uur heeft mijn ´gastvrouw´ het eten klaar. Anders dan in Nederland, maar ze kan lekker koken.
Tot de volgende keer.

Groet,
Jeannet