Het was weer een leuke, maar pittige week. Ik had mijn handen vol aan het autistische jongetje. Hij kan heel goed leren maar niet in een groep functioneren. Als de dingen niet gaan zoals hij heeft bedacht begint hij te schreeuwen en te huilen. Dit geeft zoveel onrust in de groep; kinderen worden hier bang van. Daarom hebben we vrijdag een gesprek gehad met moeder en gezegd dat hij niet meer kan komen. Heel jammer, maar het kon niet anders.

Na zo'n week is het wel lekker om er weer even tussen uit te gaan. Ik ben gisteren met de bus in Santa Martha aangekomen, een stadje helemaal in het noorden.
In het hostel heb ik dan weer internet en wifi en kan ik weer mijn mails lezen en app'en. Toen pas las ik over het vreselijke vliegtuigongeluk en wat voor impact het heeft in Nederland. Ik zie door de week geen tv en lees geen kranten en had dit nog helemaal niet meegekregen. Op zo'n moment ben ik weer helemaal Nederlander en voel ik me even heel ver van huis.

Jeannet