Er is veel regen, maar elke dag schijnt de zon.

Het is nu woensdag en ik zit nu met een (lekkere) kop koffie in het internetcafe van de taalschool. Wat leuk om jullie reacties te lezen. Zo lekker Nederlands, tussen al dat Spaans en Engels. Omdat er hier veel Amerikaanse studenten zitten (ik denk zo´n 80%) wordt er veel Engels gesproken. Nederlanders ben ik hier nog niet tegen gekomen.

Het gaat goed met mij, al is het werk, hoe zal ik het zeggen, lastig. Ik heb het gevoel dat ik veel moet accepteren en laten gaan. De mensen zijn aardig, maar het voelt niet helemaal goed.
Een paar voorbeelden? Een week geleden heb ik al mijn materiaal en speelgoed aan de school gegeven. Precies wat de jongste groep nodig heeft (en in de klas is zo goed als niets) maar tot nu toe hebben ze nog niets gekregen. Ik heb er een paar keer naar gevraagd maar krijg dan van die vage antwoorden. Vanmorgen ben ik maar eens gaan informeren bij de directeur. En wat was haar antwoord; alles moet eerst geregistreerd worden en daarna wordt het verdeeld en het was nogal druk. Ze beloofde me dat het volgende week naar de klas zou gaan.... Maar gisteren was ik in een klas waar gespeeld werd met mijn bouwmateriaal. Hoezo eerst registreren en verdelen......
Een ander voorbeeld. Vanmorgen was ik weer in een andere groep. De juf heb ik helaas maar weinig gezien want ze was steeds uit de klas. De kinderen moeten dan zelf maar aan het werk, wat ze dus niet kunnen. " Ander werk" was haar antwoord toen ik vroeg waarom ze niet in de klas was.
Ik wil samenwerken, en dus niet op deze manier. Het is al zo rommelig allemaal en op deze manier heb ik er geen grip meer op.
De komende weken wil ik weer naar de jongste groep. Hier ben ik vorige week 3 dagen geweest en heb een leuk contact met de juf (is een invalster, want de echte juf is gisteren net bevallen). Steeds wisselen van groep na 2 dagen gaat niet werken, ik kan zo niets opbouwen en ik vind het ook niet leuk.

Het klinkt wel een beetje negatief allemaal (lekker even spuien!) maar er zijn ook leuke momenten hoor! Bijvoorbeeld een meisje wat in de pauze altijd bij me komt om ´engels´ te praten. Ze kent alleen ´good morning´ en elke dag oefenen we even het tellen tot 10. Of Jayr, een jongetje wat me ´s morgens bij de hand pakt en me weer mee wil nemen naar zijn klas. En het plezier een prentenboek kan geven in de klas. Ótra vez¨, steeds opnieuw wilden ze het verhaal horen. Ook het werken in de klas met autisten was leuk en boeiend.
De school is van de overheid, maar die betaald alleen het gebouw, de salarissen en een eenvoudige maaltijd per dag. Materialen zijn de verantwoording van de leerkrachten zelf, dat moeten ze zelf kopen. Er zijn dan ook klassen waar best aardig wat is en er zijn klassen waar zo goed als niets is. Dat maakt dat er niets is afgestemd, het lijkt of iedereen maar wat doet.
Maar goed, de komende weken richt ik me alleen nog op jongste groep. Gelukkig heb ik nog wat spullen gehouden, die geef ik nu rechtsstreeks.

Ik heb een erg leuk weekend gehad in Antigua; een toeristisch stadje, maar mooi. De beklimming op de Pacaya was pittig. Helaas was het te gevaarlijk om met de groep naar de top te gaan; ik heb de lavastroom dus niet gezien, maar het landschap was indrukwekkend, spookachtig.
Komend weekend een hele mooie trip. De taalschool organiseert een 4-daagse reis naar Tikal, een oude Mayastad in het regenwoud, in het noorden van Guatemala. Dit stond bovenaan op mijn lijstje, maar is te gevaarlijk om alleen te ondernemen. En nu kan ik me mooi aansluiten bij een groep. Super!

Dus alles bij elkaar heb ik het toch goed voor elkaar. Zelfs het weer wordt beter (na heel veel regen). En Janice, je hebt gelijk, de Mosj (de pap) went, maar ik denk toch niet dat ik het echt lekker ga vinden.


Liefs Jeannet.