Hutspot, een gehaktbal en een stroopwafel
Door: Jeannetdejong
Blijf op de hoogte en volg Jeannet
21 Juli 2011 | Ecuador, Quito
Het is nu half 8 ´s avonds en ik zit in een internetcafé en ik heb veel te vertellen, je maakt hier ook zoveel mee...
Maandag ben ik gestart met het lezen en schrijven. In de ochtend met Angela, de vrouw die doof is en niet kan praten. Het werd direct een hele heftige ochtend. Ik wilde met haar beginnen met woorden die dicht bij haar lagen; huis, mama, papa, kind enz. Waarschijnlijk riep dit heel veel bij haar op want ze begon direct tussen de andere kaartjes te zoeken. Omdat ze niet vond wat ze zocht gaf ik haar daarom lege kaartjes waarop ze ging tekenen. Hiermee, en met gebaren en allerlei kreten, heeft ze me (in ruim een uur) haar geschiedenis verteld. Heel verschrikkelijk allemaal en het raakte me heel erg.
De dagen erna is ze niet meer op de dagopvang gekomen, ook haar 3 kinderen niet. Woensdag zijn we nog naar haar huis geweest om te kijken of er iets was (met 4 mensen, want het is een gevaarlijke buurt), maar ze was niet aanwezig; heel vreemd allemaal en ik heb er geen goed gevoel bij. Ik hoop dat ze morgen nog komt.
In de middag ga ik naar een familie. Kevin en Danielle zijn 2 kinderen die naar de opvang komen. Ze hebben geen ouders meer en zijn opgevangen door een oom die zelf polio heeft. Zijn zus deelt de zorg voor de kinderen. Ze wonen in een heel armoedig huisje niet ver van de opvang. Als ik kom zit ´Papa Puma´ (zijn bijnaam) al helemaal klaar aan een keukentafel. Het binnenplaatsje is geschrobt en mijn stoel (met mooi kussentje) staat klaar. Ook doña Julia, de 2 kinderen en nog een oudere vrouw schuiven aan. Ook scharrelt er nog ´een oom´ rond.
Een uur lang ben ik aan het lezen en schrijven en (lees)spelltjes doen; het is fantastisch, ze zijn zo gemotiveerd, doen zo hun best maar we hebben ook zo veel plezier met elkaar. Ik kom er zo gelukkig vandaan!
Deze week is er ´s ochtends een vakantieprogramma voor de kinderen uit de buurt en op een speelveldje organiseren we allerlei activiteiten. Ook dan gaat het allemaal weer op z´n Ecuodoriaans...Omdat het een stukje lopen is, had de politie maandag toegezegd de kinderen met een pick-up te brengen en halen. Maar dinsdag, je raadt het al... geen politie en woensdag evenmin...Maar vandaag waren ze er opeens weer!
Zelf ben ik niet zo bij de activiteiten betrokken; de kok is ziek en omdat Angela de afgelopen dagen niet kwam ben ik een nieuwe carriere gestart en sta ik nu ´s ochtends in de keuken om voor 15 á 20 man te koken. Vandaag wilden we het eens lekker hollands doen, ook omdat de 2 politieagenten ook zouden meeeten; hutspot met gehaktbal. Het was heel hilarisch (als het lukt zal ik de foto´s er nog een keer opzetten!. Een motoragent die in de buurt was schoof ook gezellig aan. Wij zouden die middag een excursie hebben naar een vulkaan en na nog een lekkere stroopwafel vroeg Mariska of zij ons niet konden brengen en ja hoor dat kon... in de pick-up. De motoragent vond het ook grappig en bood aan om voorop de weg voor ons vrij te maken. Het was 8 vrouwen achterin een politieauto door Quito. Geen gezicht, maar wat een lol....
De afgelopen dagen hebben we in de middag een project bezocht voor (lijmsnuivende) straatkinderen, we hebben gezinnen in de buurt bezocht (wat een armoede in die buurt....)en gisteravond zelfs een salsa-les!
Ik zou nog veel meer kunnen vertellen..
Morgen vertrekken we met de groep naar een ander stadje, 2 uur rijden hiervandaan.
Ik moet stoppen, het internetcafé gaat dicht,
Groetjes allemaal,
Jeannet.
Maandag ben ik gestart met het lezen en schrijven. In de ochtend met Angela, de vrouw die doof is en niet kan praten. Het werd direct een hele heftige ochtend. Ik wilde met haar beginnen met woorden die dicht bij haar lagen; huis, mama, papa, kind enz. Waarschijnlijk riep dit heel veel bij haar op want ze begon direct tussen de andere kaartjes te zoeken. Omdat ze niet vond wat ze zocht gaf ik haar daarom lege kaartjes waarop ze ging tekenen. Hiermee, en met gebaren en allerlei kreten, heeft ze me (in ruim een uur) haar geschiedenis verteld. Heel verschrikkelijk allemaal en het raakte me heel erg.
De dagen erna is ze niet meer op de dagopvang gekomen, ook haar 3 kinderen niet. Woensdag zijn we nog naar haar huis geweest om te kijken of er iets was (met 4 mensen, want het is een gevaarlijke buurt), maar ze was niet aanwezig; heel vreemd allemaal en ik heb er geen goed gevoel bij. Ik hoop dat ze morgen nog komt.
In de middag ga ik naar een familie. Kevin en Danielle zijn 2 kinderen die naar de opvang komen. Ze hebben geen ouders meer en zijn opgevangen door een oom die zelf polio heeft. Zijn zus deelt de zorg voor de kinderen. Ze wonen in een heel armoedig huisje niet ver van de opvang. Als ik kom zit ´Papa Puma´ (zijn bijnaam) al helemaal klaar aan een keukentafel. Het binnenplaatsje is geschrobt en mijn stoel (met mooi kussentje) staat klaar. Ook doña Julia, de 2 kinderen en nog een oudere vrouw schuiven aan. Ook scharrelt er nog ´een oom´ rond.
Een uur lang ben ik aan het lezen en schrijven en (lees)spelltjes doen; het is fantastisch, ze zijn zo gemotiveerd, doen zo hun best maar we hebben ook zo veel plezier met elkaar. Ik kom er zo gelukkig vandaan!
Deze week is er ´s ochtends een vakantieprogramma voor de kinderen uit de buurt en op een speelveldje organiseren we allerlei activiteiten. Ook dan gaat het allemaal weer op z´n Ecuodoriaans...Omdat het een stukje lopen is, had de politie maandag toegezegd de kinderen met een pick-up te brengen en halen. Maar dinsdag, je raadt het al... geen politie en woensdag evenmin...Maar vandaag waren ze er opeens weer!
Zelf ben ik niet zo bij de activiteiten betrokken; de kok is ziek en omdat Angela de afgelopen dagen niet kwam ben ik een nieuwe carriere gestart en sta ik nu ´s ochtends in de keuken om voor 15 á 20 man te koken. Vandaag wilden we het eens lekker hollands doen, ook omdat de 2 politieagenten ook zouden meeeten; hutspot met gehaktbal. Het was heel hilarisch (als het lukt zal ik de foto´s er nog een keer opzetten!. Een motoragent die in de buurt was schoof ook gezellig aan. Wij zouden die middag een excursie hebben naar een vulkaan en na nog een lekkere stroopwafel vroeg Mariska of zij ons niet konden brengen en ja hoor dat kon... in de pick-up. De motoragent vond het ook grappig en bood aan om voorop de weg voor ons vrij te maken. Het was 8 vrouwen achterin een politieauto door Quito. Geen gezicht, maar wat een lol....
De afgelopen dagen hebben we in de middag een project bezocht voor (lijmsnuivende) straatkinderen, we hebben gezinnen in de buurt bezocht (wat een armoede in die buurt....)en gisteravond zelfs een salsa-les!
Ik zou nog veel meer kunnen vertellen..
Morgen vertrekken we met de groep naar een ander stadje, 2 uur rijden hiervandaan.
Ik moet stoppen, het internetcafé gaat dicht,
Groetjes allemaal,
Jeannet.
-
22 Juli 2011 - 11:56
Inge:
Hee moeder,
Zo je bent druk bezig zo te lezen! Heftig van die vrouw, hopelijk laat ze binnenkort wat horen, misschien kan je nog wat voor d'r betekenen. Gelukkig ook een hoop leuke dingen gebeurd daar. Tof dat iedereen daar maar gewoon bij elkaar aanschuift en elkaar helpt, zouden ze in NL nog wat van kunnen leren! Ben benieuwd naar de foto's, die van die kinderen zijn heel schattig trouwens haha.
Hier gaat alles nog prima, dinsdag zit k ook in het vliegtuig en krijg ook wel vakantiekriebels nu. Heb een nieuwe koffer erbij gekocht trouwens (beetje groot, maarja ik moet ook veel meenemen uiteraard, haha)
Had deze week ook nog een logeer partijtje, je weet wel van wie, haha.
Heel veel plezier en succes daar nog, ik zie staan dat je over 16 dagen terug bent, dan vind ik het ook wel weer mooi geweest hoor!
xx Inge -
22 Juli 2011 - 12:09
Henriette:
Hallo Jeannet,
Wat maak jij weer een hoop mee zeg, en zoveel verschillende aspecten. Geweldig! Snap dat je een naar gevoel hebt dat je niet weet wat er met die vrouw en kinderen is. Hoop dat je snel nog wat verneemt. Ik zit inmiddels een week in China en ook hier is alles anders verlopen dan verwacht. Maar inmiddels ben ik in een weeshuis geplaatst wat ik graag wilde. Maar ook ik heb mijn eerste week als geweldig beleefd.
Veel plezier nog en geniet van alles wat je doet daar!
Groet Henriette -
22 Juli 2011 - 14:24
Anneke:
Hoi.
Fijn dat je nu met je eigenlijke werk begonnen bent. Maar gelijk wel heel heftig. Hopelijk zie je die vrouw binnenkort weer, dat zou wel fijn zijn.
Ik lees met plezier je verhalen. Heel wat anders dan Nederland. Zoveel indrukken doe je daar op! -
01 Augustus 2011 - 19:46
Marjolein B:
Hoi Jeanet,
Wat indrukwekkend, wat mooi, wat bijzonder en wat heerlijk! Helemaal jaloers lees ik je verhalen.. Ik ben benieuwd naar de foto´s..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
