Een fantastische laatste week
Blijf op de hoogte en volg Jeannet
06 Augustus 2012 | Vietnam, Hanoi
Het is nu maandag, ik ben in Hanoi en de regen komt met bakken uit de lucht; een goed moment om weer wat te schrijven.
Vorige week zijn we gestart met de 3de groep. Deze kinderen zijn niet gehandicapt, er is een goede leerkracht (die al werkt in niveaus en veel met de kinderen speelt) en na een paar dagen had ik het gevoel overbodig te zijn. Daarom ging ik de laatste dagen maar weer naar 'mijn eigen' groepje.
Het werd een hele bijzondere week.
Woensdag tijdens het eten zei de directeur dat hij me een 'ao dai' wilde geven, een traditioneel vietnamese kledingstuk; een broek met een lange tuniek met split. En een uur later zat ik bij de kleermaker. De kleur stond al vast; paars, zoals vrouwen in Hue (daar woont hij). Paars is nu niet direct mijn kleur, maar gelukkig had het vrouwtje er wel kijk op.....
Vrijdagmidag was de jurk klaar en echt hij is heel mooi en heel bijzonder.
Dat vond ze zelf denk ik ook want ze heeft er een foto van gemaakt voor op haar website (www.aodaicamtu.vn).
Woendagavond hadden Henriette en ik van ms. Thi kaartjes gekregen voor een concert. Wat is dat toch een schat van een vrouw....
Donderdag hadden we ons feestje; alle ouders waren gekomen. Iets lekkers voor iedereen, toespraakjes, cadeaus en certificaten voor de teachers en natuurlijk de film. Maar wat me het meest bijblijft is de warmte van de ouders en teachers. Ze zijn er zo blij mee en we hebben op een mooie manier afscheid genomen.
Zaterdagochtend, met een heerlijk ontbijt afscheid genomen van ms. Thi en haar man ('je moet volgend jaar echt terug komen, samen met je man').
Daarna het afscheid van Henriette met wie ik z'n fantastische tijd heb gehad. De fijne samenwerking, de bruiloft, onze wandelingen door de stad (waar de vietnamezen niets van begrijpen; wie gaat er nu lopen voor de lol), de etentjes en het dagelijkse glas dalatwijn op het terras. Het was super!
Zaterdagmiddag vertrok ik dan ook met een dubbel gevoel uit Ho Chi Minh; verdrietig omdat het echt voorbij was, maar ook met een goed en voldaan gevoel; het doel was bereikt, ook zonder ons draaien de klassen verder!
En nu ben ik in Hanoi. Het is een leuke, levendige stad en de komende dagen ga ik hier lekker rondstruinen. Maar ik ga ook bijkomen; uitslapen (in al die weken niet van gekomen), wat lezen en vanaf een terrasje kijken naar alles wat er op straat gebeurt.
Donderdagavond ben ik weer thuis; ook daar kijk ik weer naar uit.
Liefs
Jeannet.
Ik probeer er ook nog wat foto's bij te zetten!
Vorige week zijn we gestart met de 3de groep. Deze kinderen zijn niet gehandicapt, er is een goede leerkracht (die al werkt in niveaus en veel met de kinderen speelt) en na een paar dagen had ik het gevoel overbodig te zijn. Daarom ging ik de laatste dagen maar weer naar 'mijn eigen' groepje.
Het werd een hele bijzondere week.
Woensdag tijdens het eten zei de directeur dat hij me een 'ao dai' wilde geven, een traditioneel vietnamese kledingstuk; een broek met een lange tuniek met split. En een uur later zat ik bij de kleermaker. De kleur stond al vast; paars, zoals vrouwen in Hue (daar woont hij). Paars is nu niet direct mijn kleur, maar gelukkig had het vrouwtje er wel kijk op.....
Vrijdagmidag was de jurk klaar en echt hij is heel mooi en heel bijzonder.
Dat vond ze zelf denk ik ook want ze heeft er een foto van gemaakt voor op haar website (www.aodaicamtu.vn).
Woendagavond hadden Henriette en ik van ms. Thi kaartjes gekregen voor een concert. Wat is dat toch een schat van een vrouw....
Donderdag hadden we ons feestje; alle ouders waren gekomen. Iets lekkers voor iedereen, toespraakjes, cadeaus en certificaten voor de teachers en natuurlijk de film. Maar wat me het meest bijblijft is de warmte van de ouders en teachers. Ze zijn er zo blij mee en we hebben op een mooie manier afscheid genomen.
Zaterdagochtend, met een heerlijk ontbijt afscheid genomen van ms. Thi en haar man ('je moet volgend jaar echt terug komen, samen met je man').
Daarna het afscheid van Henriette met wie ik z'n fantastische tijd heb gehad. De fijne samenwerking, de bruiloft, onze wandelingen door de stad (waar de vietnamezen niets van begrijpen; wie gaat er nu lopen voor de lol), de etentjes en het dagelijkse glas dalatwijn op het terras. Het was super!
Zaterdagmiddag vertrok ik dan ook met een dubbel gevoel uit Ho Chi Minh; verdrietig omdat het echt voorbij was, maar ook met een goed en voldaan gevoel; het doel was bereikt, ook zonder ons draaien de klassen verder!
En nu ben ik in Hanoi. Het is een leuke, levendige stad en de komende dagen ga ik hier lekker rondstruinen. Maar ik ga ook bijkomen; uitslapen (in al die weken niet van gekomen), wat lezen en vanaf een terrasje kijken naar alles wat er op straat gebeurt.
Donderdagavond ben ik weer thuis; ook daar kijk ik weer naar uit.
Liefs
Jeannet.
Ik probeer er ook nog wat foto's bij te zetten!
-
06 Augustus 2012 - 09:55
Henriëtte:
Hoi Jeannet,
Wel een raar idee, je bent weg en toch nog dichtbij voor me gevoel. Vanochtend alleen naar het project voor een gesprek. De samenwerking zal zich echt alleen richten op education en de inzet van vrijwilligers. Het projectplan wordt aangepast. Nu zit ik op het terras van ons stamtentje aan een bananashake. Ook raar zo zonder jou!
Maar inderdaad, wat was het mooi de afgelopen 4 weken. Veel bereikt op het project maar daarbuiten veel samen beleefd met als hoogtepunt; het echte Vietnamese leven meemaken. Ik zal je missen! Geniet de laatste dagen en goeie reis terug. En daarna samen van jullie vakantie genieten en heerlijk uitrusten.
Liefs Henriette -
13 Augustus 2012 - 12:13
Loni An Scheppingen:
Hoi Jeannet,
Onze logeetjes vermaken zich buiten in en op het water onder het toeziende oog van Jan. Eindelijk even rust om achter elkaar jouw reisverslagen te lezen. Wat heb jij weer een geweldige tijd gehad en wat mooi om te zien wat je in vier weken kunt bereiken!
Ik kan me heel goed voorstellen dat je na een poosje alweer plannen maakt voor je volgende bijzondere reis. Voor jou meer dan vitaminen!
Ik denk dat je nu alweer even thuis bent (geweest) en lekker samen met Nico op vakantie bent.
We houden contact, ergens in het najaar.
Groetjes,
Loni
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
