De tweede klas en onze eerste les.

Elke dag is weer spannend; wat gaat er vandaag weer gebeuren. De mensen hier zijn erg aardig en behulpzaam, maar op een bepaalde manier ook ongrijpbaar; als je iets afspreekt betekent dat echt niet dat het ook zo gaat.
Zoals onze afspraak om dinsdag te starten met de tweede groep. Vrijdag hebben we met elkaar duidelijk afgesproken om op dinsdag hiermee te starten, maandagochtend kom ik op het project en zie ik dat het lokaal ingericht is en de kinderen en teachers al klaar zitten...(jammer dan, maar we starten toch echt pas op dinsdag)
Maar de groep draait nu bijna een week en iedereen is nu enthousiast. Ik ben veel in deze klas. Het is een groep met jonge kinderen, weinig concentratie en nog minder zitvlees... Verschillende kinderen zijn autistisch, in verschillende gradaties. Daarnaast zijn er ook kinderen met Down. Zo grappig; ze lopen, zitten, kijken en lachen net zoals de Downers in Nederland en hebben ook dezelfde ondeugende streken...
Na een week zijn de kinderen gewend ( een jongetje dat de eerste dagen overal om huilde is zelfs gestopt) en is het echt een klasje.

Op een of andere manier verloopt de communicatie redelijk goed. De jonge teachers spreken wel een beetje engels (al klinkt het wel heel anders) en willen graag oefenen.
En we hebben miss Thi, een vietnamese mvrouw die in dezelfde straat woont en veel voor de stichting doet. Zij komt vaak vertalen bij de besprekingen.

Maar soms leidt een foutje in de communicatie tot een leuke verassing. Gistermiddag nodigden 3 teachers ons uit. Ik had begrepen om iets te gaan drinken.....
Om 5 uur stonden ze met hun scooters in de stromende regen bij ons hotel met 2 extra helmen! We gingen uit eten en spring maar achterop....
Dat leek ons toch niet zo'n goed idee; we willwn graag heelhuids thuiskomen, dus wij in de taxi er achteraan.
Komen we bij een soort vietnamese snackbar. Wat we willen eten? Ik zei nog stoer dat ik alles lust wat zij eten.
Foutje, het werd een gekookte (broodmagere) in stukken gehakte kip, rijstsoep (rijstepap) en rauwkost (eerlijk is eerlijk, dit was wel te eten). Maar het was super gezellig en we hebben onze eerste les Vietnamees gehad.
Ik weet nu ook iets wat nog moeilijker is dan eten met stokjes; taaie kip kluiven met stokjes.......

Mijn 2de week zit er bijna op en ik trakteer mezelf op eem weekendje Hoi An, een toeristisch plaatsje vlak aan de kust. Even weg uit de stad, lekker aan zee, misschien nog een leuke dagtocht. Zondagavond kom ik weer terug.
Misschien zet ik vanvond nog een paar foto's van mijn klasje op mijn log, anders komt dat volgende week
Lieve groetjes allemaal,
Jeannet