Een weekendje Riobamba

Het is nu vrijdagavond half 9 en ik zit hier in een hotel in Riobamba, achter een computer met een razendsnele internetverbinding.
Vanmorgen nog gewerkt en daarna ben ik in de bus gestapt en na een reis van 4 uur ben ik nu hier aangekomen. In de bus zat ik naast een gezellige vrouw en zij heeft me in de bus al een beetje wegwijs gemaakt in de stad.
Morgen ga ik naar Alesi (weer 2 uur met de bus) en daar een spectaculaire treinreis maken met een groot hoogteverschil; de trein moet zo ongeveer zigzaggend de berg af.
Zondag ga ik dan weer terug naar Quito.

Ik heb nu 3 dagen gewerkt en het was heel leuk, echt het zijn hele schattige kinderen. Ik voel me echt weer peuterjuf. Maar hoe leuk dit ook is, ik had een ander doel toen ik hier naar toe ging; lees- en schrijfles geven aan tienermoeders, en dat loopt nog niet zo lekker, het gaat echt op zijn Zuid-Amerikaans.
Paola, de coordinator van het project (een prima mens verder..)zou maanden geleden al een opzet maken en het bekend maken bij de moeders. Dinsdag heb ik gevraagd wanneer ik kan beginnen, si si....problemas... maar vrijdag had ze het voor elkaar. Vandaag ben ik weer naar haar toegegaan, si si...problemas....maar maandag gaat ze het doen....Ook de methode die aanwezig zou zijn, schijnt er volgens haar niet meer te zijn.
Gelukkig is Mariska inmiddels weer in Quito aangekomen, misschien kan zij wat meer druk zetten. En ik denk dat ik ook wat meer Zuid-Amerikaans moet worden, alles rustig aan.....

Als ik de treinreis overleef, laat ik het jullie morgen weten. Bedankt voor al jullie reacties, heel leuk om te lezen.

Hasta manana

Jeannet.