Lezen, puzzelen en spelletjes.
Door: Jeannet
Blijf op de hoogte en volg Jeannet
19 Juli 2016 | Oeganda, Arua
Hallo allemaal.
Zat ik zaterdag nog in een rommelig internetcafe in Koboko mijn stukje te schrijven; nu zit ik lekker op de bank in mijn huisje. Sinds vanmiddag heb ik WiFi en kan ik internetten. Overdag ben ik druk en spreek ik heel veel mensen, maar 's avonds is het hier om 8 uur donker en erg rustig (soms lig ik dan om 9 uur wel in bed) en geniet ik van mijn internet en wats app.
Het weken op de school is helemaal mijn ding. Ook in de middagen komen er nu groepen leerlingen; voor Engelse leesles. De leerlingen hebben al een paar jaar Engelse les, maar nog nooit een boek gelezen, gewoon omdat er geen boeken zijn. Na het lezen stel ik ze dan vragen over wat ze gelezen hebben; dat zijn ze dus niet gewend want ze schrijven alles over, of maken een invuloefening. Heel leuk om te doen. Ze zitten me dan ook stomverbaasd aan te kijken als ik een vraag stelt die niet letterlijk in heb boek staat.
Veel leraren komen ook geregeld even binnen kijken in de klas en dat is juist heel goed!
Zaterdag zei ik al dat ik iets meer ver CHoNU zou vertellen.
Toen Chantal hier een aantal jaren geleden voor de VSO aan het werk was heeft ze haar eigen stichting opgericht; Children of North Uganda. Zo wil ze de kinderen hier extra onderwijsmogelijkheden geven. Omdat ze nu zelf in Masaka woont is het project niet zo actief meer. Op de school waar ik werk heeft CHoNU inmiddels een lokaal gekregen en ook de materialen zijn er nog. Samen met wat ik heb meegenomen is dit genoeg om het weer in onder de aandacht te brengen van de kinderen.
In de ochtend komen er nu groepen kinderen om extra te lezen, maar ook om kennis te maken met puzzelen en de spelletjes en de boeken.
De kids hebben nog nooit gepuzzeld en hebben echt geen idee; zitten alle stukjes in elkaar te duwen en te prutsen. Nu, na een week, beginnen een aantal het een beetje inde gaten te krijgen. Vanmorgen wilde een leraar het ook proberen; over een puzzel van 12 stukjes heeft hij meer als een kwartier gedaan (en heb ik nog geholpen ook!). Daarna wilde hij er een van 24 stukjes. Als een kind zo blij als hij weer een stukje had gevonden! Morgen komt hij weer, wil dan een puzzel van 50 stukjes maken (Pffffff..).
De afgelopen dagen ook bezig geweest met aanleren van spelletjes; 't is echt lachen soms hoe dat gaat; memorie gaat aardig; spelletjes met een dobbelsteen laat ik nog maar even zitten (zoveel geduld heb ik zelfs niet).
Ik voel me nog steeds erg welkom hier. Heb veel mooie, leuke en gekke gesprekken; over het onderwijs, onze koning, vluchtelingen (die hier ook zijn), over straffen op school, het leven in Oeganda en zelfs over bruine kippen.
Toch is de cultuur hier zo anders dan in Nederland; dat maakt het interessant maar soms ook verwarrend. Sommige dingen accepteer ik, bijvoorbeeld dat de hulp van Patrick (mijn buurman) mijn stoep schoonveegt en mijn huis dweilt. Andere dingen wil ik echt niet, bijvoorbeeld dat collega's op school een stoel voor mij gaan halen als ik naar buiten ga.
Met mijn witte vel val ik hier echt op; mensen kijken naar me en weten wat ik gedaan heb en waar ik geweest ben.
Dat is niet zo mijn ding, misschien ook dat ik daarom 's avonds moe ben.....
Liefs Jeannet
Zat ik zaterdag nog in een rommelig internetcafe in Koboko mijn stukje te schrijven; nu zit ik lekker op de bank in mijn huisje. Sinds vanmiddag heb ik WiFi en kan ik internetten. Overdag ben ik druk en spreek ik heel veel mensen, maar 's avonds is het hier om 8 uur donker en erg rustig (soms lig ik dan om 9 uur wel in bed) en geniet ik van mijn internet en wats app.
Het weken op de school is helemaal mijn ding. Ook in de middagen komen er nu groepen leerlingen; voor Engelse leesles. De leerlingen hebben al een paar jaar Engelse les, maar nog nooit een boek gelezen, gewoon omdat er geen boeken zijn. Na het lezen stel ik ze dan vragen over wat ze gelezen hebben; dat zijn ze dus niet gewend want ze schrijven alles over, of maken een invuloefening. Heel leuk om te doen. Ze zitten me dan ook stomverbaasd aan te kijken als ik een vraag stelt die niet letterlijk in heb boek staat.
Veel leraren komen ook geregeld even binnen kijken in de klas en dat is juist heel goed!
Zaterdag zei ik al dat ik iets meer ver CHoNU zou vertellen.
Toen Chantal hier een aantal jaren geleden voor de VSO aan het werk was heeft ze haar eigen stichting opgericht; Children of North Uganda. Zo wil ze de kinderen hier extra onderwijsmogelijkheden geven. Omdat ze nu zelf in Masaka woont is het project niet zo actief meer. Op de school waar ik werk heeft CHoNU inmiddels een lokaal gekregen en ook de materialen zijn er nog. Samen met wat ik heb meegenomen is dit genoeg om het weer in onder de aandacht te brengen van de kinderen.
In de ochtend komen er nu groepen kinderen om extra te lezen, maar ook om kennis te maken met puzzelen en de spelletjes en de boeken.
De kids hebben nog nooit gepuzzeld en hebben echt geen idee; zitten alle stukjes in elkaar te duwen en te prutsen. Nu, na een week, beginnen een aantal het een beetje inde gaten te krijgen. Vanmorgen wilde een leraar het ook proberen; over een puzzel van 12 stukjes heeft hij meer als een kwartier gedaan (en heb ik nog geholpen ook!). Daarna wilde hij er een van 24 stukjes. Als een kind zo blij als hij weer een stukje had gevonden! Morgen komt hij weer, wil dan een puzzel van 50 stukjes maken (Pffffff..).
De afgelopen dagen ook bezig geweest met aanleren van spelletjes; 't is echt lachen soms hoe dat gaat; memorie gaat aardig; spelletjes met een dobbelsteen laat ik nog maar even zitten (zoveel geduld heb ik zelfs niet).
Ik voel me nog steeds erg welkom hier. Heb veel mooie, leuke en gekke gesprekken; over het onderwijs, onze koning, vluchtelingen (die hier ook zijn), over straffen op school, het leven in Oeganda en zelfs over bruine kippen.
Toch is de cultuur hier zo anders dan in Nederland; dat maakt het interessant maar soms ook verwarrend. Sommige dingen accepteer ik, bijvoorbeeld dat de hulp van Patrick (mijn buurman) mijn stoep schoonveegt en mijn huis dweilt. Andere dingen wil ik echt niet, bijvoorbeeld dat collega's op school een stoel voor mij gaan halen als ik naar buiten ga.
Met mijn witte vel val ik hier echt op; mensen kijken naar me en weten wat ik gedaan heb en waar ik geweest ben.
Dat is niet zo mijn ding, misschien ook dat ik daarom 's avonds moe ben.....
Liefs Jeannet
-
20 Juli 2016 - 15:51
Suzanne:
Hallo Jeannet !
Leuk om te horen dat je het naar je zin heb en echt iets goed voor de leraars en de kinderen daar kunnen doen. Ze zijn zeker blij om je te hebben. Ik heb je laatste verslagen alle gelezen, wat een totaal andere wereld. Ik vind het knap dat je daarmee goed kunnen omgaan. Ik heb een vraag..... waarum geef ik zoveel moeite om in het nederlands te schrijven als je eigenlijk Engels lerares ben !! -
21 Juli 2016 - 13:56
Joop De Jong:
Dag Jeannet
Fijn dat je dit doet voor ChoNU en natuurlijk voor de kids!
Ik heb van Chantal begrepen, dat je assistentie krijgt van Florence.
Ik hoop, dat als wij in november in Lodonga zijn, dat er al het nodige zichtbaar en merkbaar is geworden van jouw bijdrage en inspanningen.
We zijn blij met je!
Succes en hartelijke groet
Joop de Jong ( nee we zijn geen familie), stiefvader van Chantal en direct betrokken bij ChoNu
www.chonu.nl -
21 Juli 2016 - 13:57
Joop De Jong:
PS , wil je iedereen ( Florence, Fionan, Patrick ) de groeten van ons doen? -
22 Juli 2016 - 16:14
Riekie Buijs:
Hallo Jeannet, Daar ben ik dan eindelijk. Met veel plezier heb ik je verslagen tot nu tot gelezen. Wat maak je toch weer bijzondere dingen mee. Gelukkig was alles goed geregeld, want dat was toch wel spannend dat je niet alles zelf in de hand had deze keer. Grappig zoals je beschrijft hoe kinderen reageren, dat herken ik wel van Gambia en Senegal toen we echt bij de mensen langs gingen. bijzonder dat een leerkracht niet snapt hoe een puzzel in elkaar zit, dat kun je bijna niet begrijpen. Hier gaat alles zijn gangetje, met Jasmijn is het niet goed gegaan, wel veel verdriet weer. Hoop dat ze de moed op kunnen brengen voor een volgende poging. Wij bereiden ons voor op onze vakantie. Ik spreek je snel weer als je terug bent in Nederland. Jou langste tijd in Oeganda zit er alweer op. Goede reis terug straks en nog succes met je prachtige werk daar.
liefs, Riekie -
28 Juli 2016 - 10:12
Suzanne:
Hallo Jeannet
Nou, nog een paar dagen te gaan. Ik hoop dat alles nog goed gaat bij jou en wens je een fijne reis terug naar Nederland. Ik hoop dat we elkaar snel weer zien ☺
Groetjes
Suzanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
